Święta Katarzyna Aleksandryjska, dziewica i męczennica
Nasza Patronka należała, we wczesnych wiekach, do najbardziej znanych świętych. Mało jednak o niej wiemy, a tak wiele powstało o niej legend, że niektórzy hagiografowie nawet powątpiewali w jej historyczne istnienie. Zachowały się dwa opisy męki i śmierci św. Katarzyny Aleksandryjskiej, ale pochodzą one dopiero z wieku VI i są pełne legend. Mamy jednak świadectwa już z wieku IV – a więc bardzo wczesne, bo sięgające prawie czasów Świętej. Wspominają bowiem o niej Rufin i Euzebiusz z Cezarei Palestyńskiej. Według legendy Katarzyna urodziła się w Aleksandrii, stolicy Egiptu, jako córka króla Kustosa. Była osobą nie tylko bardzo zamożną, ale także wykształconą. Słynęła z urody. O jej rękę daremnie ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta, bo – jak wiele chrześcijanek – złożyła ślub dozgonnej czystości. Wkrótce wybuchło najdłuższe i najbardziej krwawe w dziejach Kościoła prześladowanie chrześcijan – za panowania cesarza Dioklecjana i jego współrządców: Galeriusza Maksymiana i Konstancjusza I. Szczególną nienawiścią do chrześcijan wyróżniał się Maksymian, władca wschodniej części Imperium Rzymskiego. Przybył on osobiście do Aleksandrii, by dopilnować realizacji prześladowczych edyktów. Jedną z jego ofiar miała być Katarzyna. Po pojmaniu była przymuszana do złożenia ofiary bogom. Odmówiła, wyznając wiarę w Boga Jedynego. Wówczas cesarz zarządził dysputę między Katarzyną a pięćdziesięcioma tamtejszymi filozofami i retorami. Katarzyna pokonała swoich adwersarzy, udowadniając prawdziwość chrześcijaństwa, i doprowadziła wielu z nich do wiary w Chrystusa. Miała wtedy 18 lat. Cesarz rozgniewany obrotem sprawy skazał ją na tortury: smagano ją żyłami wołowymi tak, że jej ciało było jedną wielką raną; morzono ją głodem; łamano jej kości. Modlitwa Katarzyny sprawiła, że podczas miażdżenia kołem zstąpił anioł i spowodował, że rozpadło się ono w rękach kata. Na widok jej bohaterstwa w czasie znoszenia mąk miało nawrócić się kilkuset żołnierzy i oprawców. Ostatecznie wykonano wyrok śmierci przez ścięcie prawdopodobnie między rokiem 307 a 312. Święta Katarzyna Aleksandryjska Męczeństwo św. Katarzyny musiała być czymś niezwykłym, skoro została ona wyróżniona tak wielką czcią. Ciało jej od setek lat znajduje się na Górze Synaj, przeniesione tam zapewne z Aleksandrii, kiedy Arabowie, a po nich Turcy najechali Egipt. Jest tam klasztor prawosławny i kościół, do którego podążają pielgrzymi. Klasztor ten wystawił cesarz Justynian w wieku VI.
Święta Jan Chrzciciel
Święty Jan Chrzciciel, nasz patron, to postać niezwykle ważna w historii chrześcijaństwa. Jego życie i działalność stanowią inspirację dla każdego z nas, a jego wstawiennictwo przed Bogiem jest dla naszej parafii szczególnym błogosławieństwem.Jan Chrzciciel był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Maryi, Matki Jezusa. Jego narodziny zostały zapowiedziane przez archanioła Gabriela, a jego misją było przygotowanie drogi dla Mesjasza. Prowadził surowe, ascetyczne życie na pustyni, nosząc odzienie z sierści wielbłądziej i żywiąc się szarańczą i miodem leśnym.
Jego nauczanie było proste i bezpośrednie: wzywał do nawrócenia, pokuty i przyjęcia chrztu na odpuszczenie grzechów. To on ochrzcił Jezusa w Jordanie, dając świadectwo o Jego mesjańskiej godności. Jan Chrzciciel był człowiekiem prawdy i odwagi, nie bał się upominać nawet możnych tego świata, za co ostatecznie zapłacił życiem, ścięty z rozkazu Heroda Antypasa.
W naszej parafii św. Jan Chrzciciel jest wzorem wiary, pokory i oddania Bogu. Jego postać przypomina nam o potrzebie ciągłego nawracania się i przygotowywania naszych serc na przyjście Chrystusa. Niech jego przykład umacnia nas w wierze i prowadzi do głębszej relacji z Bogiem.